مردی که بود ارض و سما زیر پرچمش            از کـودکی مـلائـکـه بـودنـد هـمـدمـش
هر شب می‌آمـدند به پـابـوس مـقـدمش            تنها همیشه چاه خبر داشت از غـمش!

اسرار سر به مُهر علی راز خلقت است
مردی که بی‌مبالغه اعجاز خلقت است

انسان درون نقـطۀ پـرگار او گـم است            هم اخم روی صورت او، هم تبسم است
کـوه طـلا به دیـدۀ او کـاه گـنـدم اسـت            ای روزگار! درد علی درد مردم است
هر سائلی که دست طلب پیش او گرفت
دیگر به زنـدگـانی شاهـانه خـو گرفت

خورشید در حریم عـلی معـتکـف شده            مجـمـوعـۀ فـضـائـل او مـخـتـلـف شده
حتی عدو به بـرتـری‌اش معـترف شده            وقتی که کعبه سوی نجف منعطف شده

یعـنی که محـو او شـده پـروردگـار هم
هـفـت آسـمـان و نه فـلـک پـایـدار هـم

آن شب که کار داشته با مصطفی، خدا            آن شـب که رفـته بود به دیـدار با خـدا

آن شب که فـاصله دو کمان بود تا خدا            پـرسید: این صدای عـلی بود یا خـدا؟!
یعنی که نیست لحظه‌ای از حق جدا علی
آنگـاه وقت بدرقـه گـفـتـند: «یا عـلی»

وابـسته است هـستی عـالم به هست او            زهراست مست او، حسنین اند مست او
امکان پذیر نیست به میدان شکست او            دشمن مگـر هلاک نگـردد به دست او
بـاید که جـامـه از تن خـود در بیـاورد
شـایـد که رحـم بـر دل حـیـدر بـیـاورد

در دولت عـلی چه برادر، چه دیگری            سـهـمـی نـبـرده‌انـد مـگـر بـا بـرابـری
هرگز عرب نداشت به هر قوم برتری            چون او ندیده است کسی عدل گستری
خدمتگزار و قاضی و شیخ و وزیرشان
هر یک بـرابـرنـد به چـشـم امـیـرشان

رسمش بگو چه شد؟! که لقب مانده از علی            یک اسم در جهان عرب مانده از علی
بر گـردن زمـانه طلب مـانـده از عـلی            دردا، بشر چـقدر عـقب مانده از عـلی
مـولای دستـگـیر! به فـریـادمـان برس
یـا ایـهـا الامـیـر! به فـریـادمـان بـرس